Σάββατο πρωί. Με τα πόδια μου κουμπωμένα από κάτω, κάθομαι σε μια πολυθρόνα και ξεφυλλίζω τον κατάλογο του ΙΚΕΑ, από τον οποίο με διακόπτουν συνεχώς τηλεφωνήματα. Έξω από το παράθυρο βρέχει, αλλά οι φωτεινές κουζίνες, οι καναπέδες, τα ντουλάπια στις εικόνες του καταλόγου προκαλούν σκέψεις ζεστασιάς και άνεσης. Θέλοντας να διαλύσω τα φθινοπωρινά μπλουζ, χωρίς δισταγμό, τηλεφωνώ στη φίλη μου τη Μαρίνκα και προσφέρομαι να πάω στο ΙΚΕΑ στο Χίμκι. Συμφώνησε αμέσως, λέγοντας ότι από καιρό κοιτούσε την εκπληκτική κόκκινη κουζίνα Faktum Abstract στον κατάλογο και θα ήθελε να την αξιολογήσει ζωντανά. Από τη Voykovskaya με το μετρό μέχρι το Rechnoy, συμφώνησαν να συναντηθούν στο κέντρο της αίθουσας. Η Μαρίνκα φορούσε αυτό το πολύ κόκκινο πλεκτό καπέλο, εξαιτίας του οποίου τσακωθήκαμε σχεδόν στο μαγαζί, κι εμένα μου άρεσε πολύ, αλλά το να φοράω τα ίδια πράγματα με μια φίλη δεν είναι στους κανόνες μου. Καμάρωνε για το όμορφο μπλε σακάκι της, με το οποίο εμφανιζόταν μπροστά στα μάτια μου. Από την τελευταία φορά που την είδα, είχε αδυνατίσει αισθητά και το τζιν της κάθισε σαν γάντι. Και γενικά, γενικά, η Μαρίνκα ήταν κατά κάποιο τρόπο ιδιαίτερα όμορφη σήμερα, και ήταν σαφώς σε ανεβασμένη διάθεση.

Μπήκαμε σε ένα δωρεάν λεωφορείο, το μποτιλιάρισμα στη Λένινγκραντκα είναι σύνηθες φαινόμενο, γι' αυτό εφοδιάστηκα με σύνεση το βιβλίο της Μαρινίνα "Ταρίφη πόλης". Η Μαρίνκα κουβέντιαζε στο κινητό της σε όλη τη διαδρομή. Όχι μόνο αποφασίσαμε να περάσουμε χρόνο σε ευχάριστα ψώνια, πολύς κόσμος ταξίδευε, μου φαίνεται ότι δεν έχει μείνει κανένα διαμέρισμα στη Μόσχα στο οποίο να μην υπάρχει ούτε ένα έστω και το πιο μικρό μέρος του ΙΚΕΑ. Είτε πρόκειται για τρελά όμορφα πιάτα, είτε για ένα πολύχρωμο, χαρούμενο βαμβακερό χαλί, και για τα παιδιά γενικά, ένα «MAMMUT» αξίζει κάτι, θα ήμουν το πιο ευτυχισμένο παιδί στον κόσμο αν είχα μια τέτοια γοητεία στην παιδική μου ηλικία. Κάπως έτσι φτάσαμε στο ΙΚΕΑ και «βουτήξαμε» στον λαβύρινθο. Λοιπόν, δεν προλάβαμε να μπούμε μέσα, καθώς δύο αστείοι, όμορφοι τύποι με ένα σωρό από κάθε λογής νίκες στο καλάθι μας έδωσαν ήδη προσοχή.

Η Μαρίνκα χαμογέλασε ανόητα όταν προσφέρθηκαν ευγενικά να μας βοηθήσουν στα ψώνια μας. Κοίταξα επίμονα ένα σετ τηγανιών από έναν από τους νέους μας γνωστούς. "Κοίτα!" - συγκρατώντας ένα χαμόγελο, ψιθυρίζω στο αυτί της Μαρίνκας, που έχει ήδη ξεχάσει την κουζίνα της: «Ναι, ξέρει να μαγειρεύει!». Και το κηροπήγιο, σεμνά ξαπλωμένο στη γωνία του κάρου, με έκανε να σκεφτώ ότι ο νεαρός δεν είναι χωρίς ρομαντισμό. Πάμε, λέω, έχουμε ακόμα τόσα να δούμε, και τώρα οι τέσσερις, στα αστεία και στα αστεία των συντρόφων μας, πήγαμε προς τον δεύτερο όροφο.

Βγήκαμε από το ασανσέρ και το πρώτο πράγμα που μας τράβηξε το μάτι ήταν η επιγραφή «Σαλόνια» και ένας ασπρόμαυρος ριγές καναπές, ακριβώς ίδιο με το πουλόβερ της Μαρίνκα, που φυσικά προκάλεσε γέλιο σε όλους μας. Η Μαρίνα ήταν λίγο αμήχανη. Τότε η αλήθεια αποφάσισε να καθίσει στον καναπέ. Εν τω μεταξύ, δοκίμασα μια ψάθινη κρεμαστή καρέκλα, το καλοκαίρι στη ντάκα μου έλειψε τόσο πολύ, κρίμα που μόλις τώρα την είδα. «Εντάξει, ο Seryoga κι εγώ θα έρθουμε μαζί με το αυτοκίνητο όταν θα έχει ρεπό και θα το αρπάξουμε», σκέφτηκα. Όσο ήμουν σε γλυκά όνειρα του καλοκαιριού, οι φίλοι μου κάθονταν εναλλάξ στην κουνιστή πολυθρόνα. "Πήγαινε κούνια!" φώναξε η Βαλέρα. Ταρακουνηθήκαμε λίγο και προχωρήσαμε. «Ω, τι υπέροχο, κοίτα» - και σε ένα δευτερόλεπτο βρέθηκα άνετα στον κόκκινο τριθέσιο καναπέ. Τα παιδιά κάθισαν δίπλα μου, δεν υπήρχε αρκετός χώρος για τη Μαρίνκα. "Λοιπόν το χρειάζεσαι" - σκέφτηκα, ενθυμούμενος το πλεκτό καπέλο, τότε η Γιούρα σηκώθηκε και την κάλεσε να καθίσει κι αυτή. Αλλά προσποιήθηκε ότι δεν ήθελε καθόλου να καθίσει πάνω του και είπε ότι δεν της άρεσε το χρώμα του. «Είναι τόσο τεράστιο και δεν έχω πού να το βάλω» - γύρισε πίσω και προσποιήθηκε ότι ενδιαφέρεται πολύ για την γκαρνταρόμπα. Με ενδιέφερε πολύ ο καναπές και ρώτησα τον σύμβουλο για το δάνειο. Είπε ότι μπορείτε να επιλέξετε μόνοι σας την περίοδο αποπληρωμής του δανείου και το μέγεθος της πρώτης δόσης με 17% ετησίως. "Πρέπει να συμβουλευτώ τον Seryoga" - σκέφτηκα. Δεν καταλαβαίνω απολύτως τίποτα σε αυτά τα θέματα, κάθε είδους κρυφά ενδιαφέροντα και προμήθειες, που ξεσκίζουν παντού στις τράπεζες.

Ενώ κοιτούσα τον καναπέ, η παρέα μου χάθηκε κάπου. Έπρεπε να πάω να τους αναζητήσω. Έχοντας ρωτήσει τον διευθυντή του χολ αν είχε δει δύο ανθρώπους που γελούσαν ατελείωτα και ένα κορίτσι με ένα ριγέ πουλόβερ, με έδειξε ευγενικά προς το παιδικό υπνοδωμάτιο με ένα μικρό τραπέζι και καρέκλες, με ένα σωρό παιχνίδια και ένα απίστευτα όμορφο φωτιστικό. "Ναι, το μέρος για σένα" - άκουσα ένα απόσπασμα από ένα αστείο, προφανώς. Τους ένωσα και πήγαμε να κοιτάξουμε την κρεβατοκάμαρα. "Αχ τι!" - Η Γιούρα χτύπησε με δύναμη το κρεβάτι στη σκαλισμένη πλάτη. Το κρεβάτι ήταν πολύ ασυνήθιστο και ενδιαφέρον, αυτό που είναι πιο ενδιαφέρον, όχι ακριβό. Η Μαρίνκα επαναστάτησε ξανά: "Έλα, σιδερένια, σαν την κουκέτα της γιαγιάς μου! Μου άρεσε περισσότερο αυτή η ξύλινη" - κούνησε το χέρι της προς την κατεύθυνση του κρεβατιού του Χέμνες. Το κοιτάξαμε και μετά, επιτέλους, φτάσαμε στα έπιπλα της κουζίνας. Στον κατάλογο βρήκαμε και την κουζίνα που άρεσε στη Μαρίνκα. «Θα το πάρω για τον Αύγουστο - θα το πάρω με πίστωση» - άνοιξε το ντουλάπι και το εκτίμησε με βλέμμα μάστερ. Η Μαρίνκα εργάζεται σε τράπεζα, είναι εύκολο να της πάρεις δάνειο. Πήρε και υποθήκη. «Ναι, θα βάλω εδώ όλα τα βάζα με μπαχαρικά, μπορείς να αποθηκεύσεις γλάστρες εδώ» - έκλεισε το ντουλάπι. Στη συνέχεια έφυγε με ερωτήσεις στον σύμβουλο της ΙΚΕΑ, και τα παιδιά και εγώ πήγαμε να διαλέξουμε πιάτα για μένα.

Στο δρόμο, άρπαξα μια κρεμάστρα, με τη μορφή των πίσω μερών σκύλων που προεξέχουν από τον τοίχο με τις ουρές τους ψηλά, οδυνηρά αστείο. Είναι αδύνατο να περάσω από τα λουλούδια στο ΙΚΕΑ, μου αρέσουν όλα, και σε άγριες ποσότητες αρχίζω να αγοράζω κάθε λογής λουλούδια σε διάφορες γλάστρες, βάζα, λατρεύω το χρωματιστό γυαλί. Ενώ εξέταζα τα πιάτα, η Μαρίνκα έλυσε όλα τα προβλήματα με τον διευθυντή και επέστρεψε ικανοποιημένη. «Πρέπει ακόμα να κοιτάξουμε τις λάμπες στο πάτωμα, πάμε!» - είπε η Μαρίνκα και η ίδια, σαν ριζωμένη στο σημείο, στάθηκε κοντά στο σετ πιάτων "Σύνθεση" - τέτοια πολύχρωμα πιάτα. Έμοιαζα, έμοιαζα και δεν διάλεξα τίποτα για μένα. Πήγαμε στις λάμπες. Μου άρεσε το χάρτινο φωτιστικό ιαπωνικού τύπου, ενώ η Μαρίνκα μελέτησε το ψάθινο φωτιστικό δαπέδου. "Υπάρχουν λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας εδώ" - ο Γιούρα τράβηξε το σχοινί του διακόπτη και έμεινε στα χέρια του. Αυτό προκάλεσε άλλο ένα ξέσπασμα γέλιου.

Έκανε μια γκριμάτσα σαν να μην είχε συμβεί τίποτα και με μια ανεπαίσθητη κίνηση, κοιτάζοντας κωμικά τριγύρω, το έβαλε στο κομοδίνο δίπλα στο φωτιστικό. Κουρασμένοι από την ποικιλία, βγήκαμε κατά μήκος των βελών στο καφενείο και συνειδητοποιήσαμε ότι πεινούσαμε, οι χαρούμενοι σύντροφοί μας μας πρόσφεραν ευγενικά το μεσημεριανό γεύμα. Στο οποίο συμφωνήσαμε αμέσως. Καθισμένος στον καναπέ δίπλα στο παράθυρο. Η Μαρίνα άρχισε να φτιάχνει το μακιγιάζ της. Κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας για δείπνο, αποδείχθηκε ότι η Βαλέρα είχε γενέθλια αύριο - έτσι ήμασταν μεταξύ των προσκεκλημένων. Έπρεπε να σκεφτώ ένα δώρο. Ανταλλάξαμε ματιές με τη Μαρίνκα, εδώ θα βρούμε δώρο χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Αφήσαμε τους νέους μας γνωστούς σε ένα καφέ και φύγαμε για μισή ώρα. Στο δρόμο μαλώσαμε ως συνήθως, μαλώνοντας τι να αγοράσουμε, επέμενα σε ένα σετ μαχαιριών, γιατί. Έχω την εντύπωση ότι του αρέσει να μαγειρεύει. Η Μαρίνκα αποφάσισε ότι έπρεπε να είναι κλινοσκεπάσματα και τίποτα άλλο. Είχα βαρεθεί να μαλώνω μαζί της και συνεχίζαμε να παίρναμε κλινοσκεπάσματα. Μου άρεσαν επίσης οι μαλακές παντόφλες. Επιστρέψαμε στο καφέ και εξηγήσαμε ότι εμείς αγοράσαμε το δώρο, αφού δεν είχε νόημα να το κρύψουμε. Ήμασταν όλοι αρκετά κουρασμένοι και ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε, αλλά η διάθεση ήταν υπέροχη, όλοι ήταν ευχαριστημένοι με τις αγορές τους, δεν θέλαμε να φύγουμε. Έχοντας σταθεί στην ουρά, πληρώσαμε και περιπλανηθήκαμε στο πάρκινγκ, τα παιδιά έφτασαν με ένα ολοκαίνουργιο Nissan X-Trail, οπότε επιστρέψαμε με άνεση και μουσική. Μας έφεραν ακριβώς στην είσοδό μου, έσυραν τη Μαρίνκα στη θέση της και αποχαιρέτησαν ευγενικά τα παιδιά. Γενικά, η μέρα δεν ήταν καθόλου βαρετή, το ΙΚΕΑ είναι ίσως ένα καλό μέρος τόσο για χρήσιμα ψώνια όσο και για χαλάρωση. Μπορείτε να περιπλανηθείτε στο κατάστημα για ώρες, κοιτάζοντας όλη αυτή τη μεγαλοπρέπεια και επιδοθείτε σε φαντασιώσεις, επινοώντας τους πιο απίστευτους και τολμηρούς εσωτερικούς χώρους για το διαμέρισμά σας.